Miejska Biblioteka Publiczna

Powiedziałem tacie, że jutro mu pokażę, jak teraz biegam, i on się bardzo ucieszył. Myślał, że będziemy grać w piłkę, ale ja tego nadal nie lubię. - Będziemy tylko biegać - postanowiłem i tata się zgodził. - Biegi też są dobre! - Niedługo będę biegać szybciej od ciebie - postraszyłem go. - Mam nadzieję! - ucieszył się tato. To mi się nie spodobało, bo co to za przyjemność, ścigać się z kimś, kto chce przegrać?! Powiedziałem mu o tym. - Mam nadzieję, że nie biegasz szybciej ode mnie - poprawił się tato. - Nigdy mnie nie dogonisz... - Jeszcze się zobaczy! - zawołałem.

Jest ich pięć, ale mają jeden, wspólny cel: założyć zespół, który odniesie sukces. Każda z nich jest inna i każda z nich ma inny pomysł na muzyczną karierę. Karolina to wzorowa uczennica. Sara jest zbuntowaną fanką metalu. Lena ma głos, który każdego zachwyca. Agata, choć przyciąga uwagę i budzi sympatię spontanicznym i nieco hałaśliwym sposobem bycia, nie śpiewa najlepiej. Iza była od dziecka wychowywana na gwiazdę.Czy Przemkowi uda się poprowadzić dziewczyny do sukcesu?

Stuletnia Gospoda tak naprawdę nie ma stu lat. Ma ich znacznie więcej, choć nikt dokładnie nie wie ile. Była świadkiem wielu burzliwych wydarzeń historycznych, politycznych przemian i skomplikowanych losów kilku pokoleń rodziny, która nią zarządza. Ale jedno pozostaje w niej niezmienne: niepowtarzalny smak i zniewalający zapach serwowanych tu od ponad wieku potraw, wobec których nikt nie pozostaje obojętny. Nie wyłączając pewnego wybrednego krytyka kulinarnego z Francji... Bo gotowanie jest prawdziwą sztuką i to się daje wyczuć.

Michał i Jagoda należą do najmłodszego pokolenia właścicieli Stuletniej Gospody. On ma smykałkę do interesów, jej pasją jest malarstwo. Czy połączenie tych talentów wystarczy, by stara, tradycyjna restauracja odniosła komercyjny sukces w nowych, kapitalistycznych czasach? Czy związek tej pary, tak oczywisty od czasów ich dzieciństwa, że nikt nigdy nie wyobrażał sobie innego scenariusza, przetrwa próbę czasu?

Sugestywna narracja oraz przepisy na smakowite potrawy rozpoczynające każdy rozdział powieści sprawią, że będziesz się delektować każdą stroną tej wyjątkowej książki.

Kornelia się odezwała. Jest zakochana. Nie zabujała się, tylko jest zakochana. Tak napisała. Dodała jeszcze, że "po raz pierwszy poznaje słodki smak miłości", i zastanawiam się, czy to oznacza, że już się całowała. Chłopak Kornelii, zwany przez nią "chłopcem" ma szesnaście lat i jest muzykiem. Można się było tego spodziewać. Ona jest wyrafinowana na całej linii, jeździ konno, gra na fortepianie, lubi "powracać" do Pragi, Wenecji i nawet ma chłopaka wyrafinowanego. Ciekawe, na czym on gra?...